donderdag 9 juli 2015

Allerlaatste Blog van Siem alias Arrow de asielkat .


 
Hier t laatste stukje van Siem alias Arrow 


 
Beste allemaal,
 
Vandaag precies een half jaar geleden werd ik tot mijn verbazing, zoals
jullie weten, in een hokje gestopt en ging met de auto naar Middelburg om
daar een nieuw en definitief thuis te vinden. Dat heeft mij moeite gekost,
maar mijn personeel nog meer geloof ik. Die had veel geduld nodig!
 
Ik ben nu goed gewend en amuseer mij prima in Middelburg. Mijn personeel
weet precies wat ik bedoel als ik voor een bepaalde kast ga zitten: pak een
snoepje voor me alsjeblieft?! Met Sproet de hond kan ik het prima vinden en
ik vindt het nog steeds geweldig om 's morgens het 1ste rondje en 's avonds
het laatste mee te lopen langs de gracht. De hele buurt kent me daardoor:
want ik praat daar soms ook wat luidruchtig bij en volg personeel en hond
nauwgezet. Als ze samen met de auto weggaan en weer thuiskomen begroet ik
Sproet uitbundig door haar veel kopjes te geven.



 
 
's Avonds krijg ik altijd een lekker snoepstaafje wat ik wel moet delen met
Sproet, maar dan zit ik wel bij mijn personeel op schoot. En aaien dat ze
kan! Lekker stevig van kop tot staart: heerlijk! En ik spin dan heel wat af.
Als ik zin heb in zo'n aaipartij spring ik ook op schoot zonder dat ik er
iets lekkers voor krijg.
 
 
 
 
 
Als beloning vang ik af en toe een muis of jonge vogel voor mijn personeel.
Ik ben meestal dicht bij huis want dan weet ik waar Sproet en personeel zijn
en of er wat te halen valt. Met dit warme weer lig op mijn badlaken in de
schaduw op 't terras( zie bijgaande foto) te relaxen in de tuin. Zodra het
regent kruip ik in huis tegen Sproet aan: lekker hoor zo'n warme hond!
Ik ben niet meer angstig voor vreemde tweebeners in huis: zolang ze mij met
rust laten ga ik niet van mijn favoriete plek hoor!
 
Zoals jullie zien gaat het goed met me en leef ik nu lekker verder in mijn
huisje. Het ga jullie goed en vooral bedankt voor jullie belangstelling in
mijn wederwaardigheden.
Arrow the Cat.
 
 
 

 
 

vrijdag 1 mei 2015

Hier weer wat wederwaardigheden over Siem allias Arrow.
“Als Sproet ’s morgens voor het eerst uit gaat loop ik tegenwoordig ook maar even mee: best eng want er is dan meer verkeer als ’s avonds en tot overmaat van ramp zijn ze met grote machines bezig een stuk straat opnieuw te leggen. Daar durf ik niet langs! Mijn personeel en Sproet liepen gewoon door en maakten een rondje om de gracht zodat ze van de andere kant terugkwamen. En ik maar wachten en wachten: tot na een uur mijn personeel mij kwam zoeken: ik zat gewoon keurig op de plek waar ik niet verder durfde.  Ik hoorde mijn snoepbakje rammelen en ben toen snel met haar mee naar huis gelopen. Nu begrijpt mijn personeel het eindelijk: ze loopt met Sproet niet meer een rondje om de gracht maar heen en terug langs de kant waar wij wonen. Sproet vind dat maar een erg kort rondje.



Tot ik daar ineens op een dag een grote boxer tegenkwam: doodeng zo’n beest dus vluchtte ik een pleintje op. Mijn personeel en Sproet zijn naar huis gegaan en ik heb dat pleintje verder ontdekt: zit daar toch wel een kat met een iets lichter gekleurde bontjas als de mijne en het klikte wel tussen ons. Na een paar uur werd mijn personeel toch ongerust: ze had al hevig lopen rammelen met mijn snoepbakje maar ik had interessantere zaken aan mijn hoofd en hoorde dat niet. Dus heeft ze de jas maar weer aangedaan om mij te zoeken: en jawel hoor daar vond ze ons. Tja…. en dan kan ik aan dat snoepbakje geen weerstand bieden en ben ik met haar mee naar huis gegaan. ’s Middags ben ik absoluut te moe om mee te gaan lopen en lig ik languit op mijn rug op zo’n heerlijk zacht kussen: ze lopen dan een heel eind en daar begin ik niet aan tot grote opluchting van mijn personeel en Sproet die dan echt een eind wil lopen. Ik ga dan altijd binnen liggen al schijnt de zon en liggen er kussens in de tuinstoelen: siesta binnen is een stuk rustiger. En trouwens ik vind dat buiten liggen op een tuinstoel alleen maar leuk als mijn personeel en Sproet ook buiten zijn. 



Van de week probeerde een brutale buurkat die ik normaal totaal negeer, via mijn ingang naar binnen te komen: ja ja zeker op mijn lekkere brokjes uit! Nou die heb ik toch lelijk naar buiten gejaagd! Ik hou niet van vechten, wat ze hier onderling nog wel eens doen met veel kabaal, daar houd ik mij volkomen afzijdig van. Maar proberen binnen te komen in mijn huis …….dat laat ik niet toe! Ik wist niet dat ik zoooo kwaad kon worden. 


Mijn personeel en Sproet gingen een paar dagen op vakantie en een aardige buurvrouw zorgde voor mij: ze kwam 3x per dag met net zo’n lekker snoeptrommeltje als ik zelf heb en zorgde dat mijn bakje gevuld bleef en speelde met me met mijn verenhengel de kanarie. Steeds als ze kwam zat ik in huis. Tot de 3de dag: ik ben op pad gegaan en als buurvrouw kwam liet ik me niet zien: mijn bakje at ik wel leeg natuurlijk. Die tweebeners raken toch snel in de stress: buurvrouw is 6 x geweest die dag en maar roepen en rammelen met d’r snoepjes….. hahaha! Toen mijn eigen personeel thuis kwam zat ik braaf te wachten in huis en ik vertel ze mooi niet wat ik uitgespookt heb!”
Dat was het weer voor deze keer!
Groet , Siem

zaterdag 25 april 2015

 Hallo , hier ben ik weer . Zoals beloofd vertel ik nog even over mijn avond ritueel in de grote stad.


Als Sproet in de namiddag gaat eten krijgt ik een hapje kattenpate uit zo’n kuipje: heerlijk. ’s Avonds ga ik graag naar buiten maar weet dat ik nog stukjes van zo’n heerlijk kattenstaafje krijgt en kom ik regelmatig binnen en dan ga ik vast voor het vrouwtje zitten net zolang tot ze begrijpt wat ik wil. Dat kan soms best lang duren hoor maar ik ben haar aan het trainen .
Als ze het dan eindelijk pakt gaat ze in de lekkere stoel zitten en dan spring ik van blijdschap pardoes op haar schoot. Dat durf ik  al hoor en als ik in een goede bui ben mag ze ook even kroelen en onder ons gezegd is dat best lekker een beetje knuffelen met je eigen tweebener .



Vaak spelen we dan met een gele verenhengel, ik ben dol op mijn kanarie!Bijna net zo echt als mijn eerste vogelvriendje de merel...... de nepmuizen waarmee ze hier eerst aan kwamen die halen het echt niet bij wat ik gewend was. 

 Soms ga ik zo op in mijn spel dat ik ook de handen van mijn vrouwtje vast heb, oeps maar dat mag de pret niet drukken , kusje erop en verder.
Toen ik ben verhuist heb ik ook mijn kleine krabpaal mee gekregen en daar ben ik nog steeds heel blij om . Het is een beetje mijn veilige haven zeg maar ,ik ga op mijn plankje zitten als ik wil nadenken en kan me uitleven aan de paal als het nodig is .


Als Sproet voor de laatste keer het vrouwtje uit gaat laten, even een plasje langs de gracht ga ik mee, is vaste prik.  Dan loop ik 2 meter achter hun en wacht keurig in het gras  tot Sproet klaar is en dan gaan we weer terug in dezelfde opstelling. Dan hol ik snel naar binnen want dan krijgen we elk nog een snoepje en ik zit dan natuurlijk op de eerste plaats !
Als Sproet en het vrouwtje gaan slapen krijg ik een bal met wat hele kleine snoepjes erin die ik het hele huis doormep tot hij leeg is.
Af en toe ga ik lekker bij Sproet liggen die dat prima vindt maar als in mijn dromen even lekker mijn nagels uit wil strekken vindt ze dat toch niet zo heel fijn  en zoekt ze een ander kussen op.
























Op de slaapkamer kom ik niet meer na een zeer angstig voorval waar hartelijk om gelachen werd ..... ik zie nog steeds niet in waarom dat lollig was maar goed.
Aanvankelijk lag ik nog al eens op de stoel die daar staat, heel gezellig.  ’s avonds gooit het vrouwtje daar haar kleding over en op een vroege ochtend ben ik met een BH bandje gaan spelen. En uit het niets greep het mij vast en wilde niet meer los, toen schrok ik zo van dat zwarte ding dat aan mijn poot vast zat dat ik naar de woonkamer ben gevlucht   
Sproet er achteraan die wilde ook wel zien wat dat zwarte ding deed. 
Maar helpen ho maar , echt ik was bijna in paniek ,aangevallen door een BH het moet niet gekker worden .
Sindsdien zien ze mijn niet meer in de slaapkamer , ik ben niet gek!

Tot de volgende keer, dan vertel ik jullie over de kleine tweebener die hier af en toe komt.
Siem

 

zondag 12 april 2015


Hallo hier een berichtje van Siem , bij jullie beter bekent als Arrow !!

Er is voor mij heel wat verandert , zo was ik eerst een echte polderboy nu ben ik dan een heuse stads kater en woon ik in de hoofdstad van Zeeland !!! Echt hé , hoe goed kun je het treffen als voormalig asielkater. Mijn personeel is inmiddels ook al goed ingewerkt en ik heb een hele toffe huisgenoot.

Misschien is het leuk als ik jullie vertel hoe een dag uit mijn leven eruit ziet.
zoals jullie nog weten mocht ik weer niet naar buiten net na de verhuizing , dat was voor mijn eigen bestwil , ja ja het zal wel maar leuk is anders. Toen dat best wel lang ging duren , volgens mij dan , heb ik een beetje druk uitgeoefend en toen mocht ik op onderzoek uit.
 












Mijn steun en toeverlaat is Sproet ,bij haar mag ik altijd kroelen.
Het koste wat druk van mijn kant maar als trouwe hond die ze is staat ze alles toe , wij zijn echte vrienden aan het worden.

Maar goed een dag uit mijn leven gaat als volgt , als het vrouwtje opstaat zorg ik dat ik weer binnen ben en netjes op haar zit te wachten . Dan is het tijd voor een babbel en het belangrijkste  ETEN !!!Dan is het tijd om de buitenboel te verkennen ,beetje in de zon zitten , kijken wat de buren doen , vogels bestuderen je kent het wel. Nu ik naar buiten kan heb ik ook de kattebak niet meer nodig en doe ik het in de vrije natuur,lekker hoor !
Bij slecht weer heb ik een mooi plekje in de vensterbank ik laat me natuurlijk niet nat regenen.
Er wonen hier op het pleintje nog meer katten en die hebben duidelijk last van voorjaars-kriebels , nou daar hou ik me als jeweetwelkater natuurlijk ver buiten.
Regelmatig ga ik even de versheid van de brokjes testen, dat is namelijk heel belangrijk .
Zo tegen lunchtijd zorg ik dat ik bij de koelkast in de buurt ben dan is het tijd voor een stukje kaas dat lusten we allemaal erg graag ,samen met Sproet zit ik dan braaf te wachten en het lukt elke keer weer.
Dan is het tijd voor een middag dutje ,op het kussen van Sproet natuurlijk want dat is lekker groot.

Na een verkwikkend dutje is het tijd voor de thee en komen de snoepjes uit de kast , ik laat me dan aaien en kriebelen .
Dat vond ik eerst heel eng maar ik begin er ook de leuke kant van te zien het voelt wel erg fijn en het levert een boel snoepjes op .....zoo echt lekker.
 Dan is het etenstijd tenminste voor Sproet   , maar ik krijg dan wel lekker vleesje uit zo'n tinnetje ,mjam dat is echt lekker kan ik best meer van op.
Dan ga ik nog even naar buiten kijken of er nog nieuwtjes uit de buurt zijn ,niet te ver hoor want s'avonds krijg ik nog een lekker stokje dus kom ik regelmatig even kijken of het al zover is.
Dit is het voor nu ,binnenkort vertel ik over mijn avond en nacht avonturen
Groetjes Siem!!

zaterdag 10 januari 2015

Update van Arrow/Siem

Hallo , zoals beloofd een berichtje van mij.
Eerst even vertellen dat ik nu als Siem door het leven ga daar heb ik verder geen problemen mee hoor, de snoepjes zijn net zo lekker en de brokjes ook.
Op vrijdag 2 januari ben ik dus verhuist naar mijn nieuwe adres ,eerlijk is eerlijk ik ben er een beetje ingeluisd , voor ik er erg in had was het deurtje dicht en zat ik met mandje en al in de auto.
Onderweg was ik heel stil geen idee wat me te wachten stond, eenmaal in het nieuwe huis heb ik snel een schuilplekje gezocht om alles eens goed te bekijken.

Die nacht was ik heel zielig en heb dat ook flink laten horen, de volgende dag ben ik verder op onderzoek uitgegaan en zo slecht was het nog niet hoor , lekkere brokjes gevonden en de kattenbak gebruikt .
Mijn huisgenoot Sproet heeft mijn mandje al uitgeprobeerd


Nadeel van verhuizen is dat ik niet naar buiten mag omdat ik de weg nog niet weet en dat is echt niet leuk maar ik kan wel door het raam kijken hoe het er hier uitziet . Geduld moet ik hebben.

 Na een paar onrustige nachten, het was echt wennen hoor, heb ik een lekker plekje gevonden op het logeerbed.
Er is ook een speelgoedmuis die ik vooral s'nachts door het huis gooi, ik moet tenslotte een beetje in conditie blijven .
Ik mag ook op tafel liggen en lekker bij de kachel , met Sproet de hond gaat het ook prima. 


 
Kijk mij gezellig op de mat liggen met mijn nieuwe huisgenoot Sproet, zoals het er nu naar uitziet komt het helemaal goed met mij en mijn nieuwe personeel.
Groetjes van Siem !

woensdag 31 december 2014

Laatste dag van het jaar.

Zo op de laatste dag van het jaar kijk ik net als de meeste van jullie terug op het afgelopen jaar en ook een beetje vooruit naar het nieuwe jaar.
Het was best wel een spannend jaar, in het asiel zag ik veel vriendjes komen en gaan . Sommige miste ik erg en andere was ik snel vergeten, ook de tweebeners die kwamen om te helpen wisselden vaak.
Je had er die voor hun opleiding ervaring op moesten doen of kijken of ze het echt wel wilde doen. 
Je had er die voor school maatschappelijke stage kwamen lopen om te zien hoe het leven na school eruit zou zien. 
Er kwamen er ook die een beetje stout geweest waren , taakstraf heet dat dan. Ook zijn er die komen omdat ze nog niet weten welke studie ze willen volgen en dan zichzelf nuttig komen maken in het asiel, en dan ineens weten dat werken met dieren zo leuk is dat ze dierenverzorging kiezen als studierichting.Dan zijn er mensen die het gewoon leuk vinden om hun steentje bij te dragen aan de maatschappij .
Dan zijn er ook nog de vaste medewerkers die er allemaal al heel lang werken omdat ze ons zo leuk vinden dat ze er niet aan denken om weg te gaan, ze zorgen er ook voor dat al die vrijwilligers en stagiaires weten wat en hoe ze moeten helpen.
Kortom er gebeurt heel veel zo achter de schermen bij het asiel.
Natuurlijk komen er ook regelmatig mensen die één van ons willen adopteren, dat is bij mij ook 2 keer gebeurt ,helaas niet met goede afloop, dat lag ook een beetje aan mij ik ben niet zo weg van mensen geef mij maar katten en honden die begrijp ik en zij mij.
En ik kan er natuurlijk ook niets aan doen dat ik een verschrikkelijke mooie rode kater ben waar tweebeners sneller voor vallen.


Ahum, oké na de laatst keer toen ik dus een poosje zwerver ben geweest dachten ze in het asiel dat het zo niet langer kon en ben ik dus bij een vrijwilliger thuis gekomen . 
Dat is me niet slecht bevallen , ik heb veel dingen geleerd hier die in het asiel nooit voorkomen . Zo heb ik ook geleerd hoe het is om vrij buiten te lopen en op tijd terug thuis te zijn . 
Heb muizen en vogels leren vangen, al waren ze daar niet altijd zo blij mee als ik ze mee naar huis nam. 
Eerlijk gezegd ben ik ook een paar onsjes aangekomen hier dat komt omdat ik van die lekkere snoepjes krijg.
Vrijdag ga ik dus voor de derde keer naar mijn toekomstig personeel en zoals het spreekwoord zegt :Driemaal is scheepsrecht , wat betekend bij de derde keer lukt het meestal wel.
Dat is ook het eind van mijn blog dus bij deze wens ik jullie een fijne jaarwisseling en een gezond 2015.
Dank jullie ook voor alle lieve woorden opmerkingen en reacties op mijn blog en hoop dat ik nog eens in de gelegenheid ben om jullie te laten weten hoe het verder met mij gaat.



Groeten van Arrow !!!

 


vrijdag 26 december 2014

Buurman op bezoek

Gisteren kwam de buurman weer op bezoek !!! Deze keer was ik erop voorbereid hij moet natuurlijk niet denken dat hij hier de baas is.
Bram heeft hem ook al eens naar huis gebracht want die is er ook klaar mee, koste wel wat haar maar goed hij is weer baas in eigen tuin.

 Ben nog even gaan kijken of hij echt weg was.......en dat was niet zo ....oeps...

 Kijk hoe ik indruk maak, phoe.....en dan snel terug heeft niemand gezien.


Oja en ik mag geen levende muizenvriendjes meer mee naar binnen nemen, dacht lekker binnen te spelen met hem maar dat mocht dus niet.
Ach ja ,binnenkort zullen we eens kijken of ze in de stad ook vriendjes hebben voor mij. Nog een week en dan verhuis ik, spannend hoor .